Ook wij ontkwamen er niet aan. Junior en ik werden beide positief getest voor corona. Tja, dan wordt je opeens heel erg met de neus op de feiten gedrukt, dat zorg over je zoon niet zomaar ‘even’ erbij is.

Daar zaten we dan met ons twee in quarantaine. De eerste twee dagen hadden we gelukkig nergens last van, maar dat veranderde al heel snel. Voor mij tenminste. Waar Junior een beetje snotterig was, lag ik met koorts plat op de bank. Niet op bed? Nee. Wanneer je een zoon hebt die hulp bij veel nodig heeft, kan dat niet. Dat begint al bij het opstaan… nu ja opstaan… opslepen was een beter woord. Eerst helpen met toilet, aankleden, tanden poetsen, bord met pap maken, afwassen…

Molenstenen

Allemaal dingen die in het dagelijkse routine zitten, die opeens als molenstenen aanvoelen wanneer je gevloerd wordt door corona. Hoewel de test anders doet vermoeden, is wat dat betreft is er niets positiefs aan die corona.

Al bij de eerste dag dacht ik, hoe ga ik dit in godsnaam een paar dagen volhouden als de corona zo heftig blijft? Dat dacht Junior ook. De eerste dag meteen al had hij door dat ik echt slecht in orde was. Waar hij normaal wel eens wou drijven als het eten niet opschoot, was het nu precies andersom.

Geduldig wachtte hij ’s ochtends op zijn bord pap, broodje en wat noten. (hij is puber. Dat staat gelijk aan vuilnisvat.) Om vervolgens daarna op zijn manier alles af te ruimen en in de afwasteil te doen. Op zijn manier te afwassen en daarna de tafel schoon te poetsen. Als het virus tanden uitvallen als symptoom had gehad, was me dat daar ter plekke gebeurd.

Dat ik daarna alles even langs moest lopen, maakte niet uit. Dat deed ik heel stiekem zodat hij het niet zag.

Gloeien van trots!

Elke ochtend probeerde hij zelf zijn kleding aan te doen, zelf te poetsen en hij pakte alvast het broodbeleg uit de koelkast. Na een paar dagen merkte ik dat ik niet meer gloeide van de koorts, maar van trots!

Junior nam de mantelzorg van mij over en had zoiets van nu is het mij beurt om iets terug te doen. Uiteindelijk zaten we drie weken in quarantaine waarvan ik een week fikse koorts had. En die ene week waar ik zo positief was als de pest, was mijn zoon het mooist positief van allemaal!