Blog van Koen

To Think or not to Think, That’s the Question

Het is half juni 2022 als deze titel door mijn hoofd schiet. In Zuid-Europa heerst een te vroege hittegolf. De zwaluwen gieren van de daken. In het slaapkamertje waar ik aan de strijk ben, verdampen zweetdruppels op het strijkgoed.

Onze hulp en bijstand voor het huishouden is op vakantie. Hoewel ik alles – wat op de stapel ligt – zelf eerst gewassen heb, verbaas ik me weer over de hoeveelheid. Zo’n 80% is dameskleding. Had ik maar niet mijn vrouw moeten uitzoeken om voor te mantelzorgen. En voordat iemand begint te dénken: de oorzaak van de vele was is niet haar ijdelheid.

Zo’n huishoudmoment op de automatische piloot is voor mij heel geschikt voor vrije gedachten. To Think – een knipoog naar de wel heel serieuze Hamlet van Shakespeare – blijkt ook de titel van een wetenschappelijk artikel, over psychologie. Niet geheel toevallig.

To Do or not to Do

De vluchtelingenopvang is eindelijk opgewaardeerd naar ‘Nationale Crisis’- Nee maar! Het lijkt verdacht veel op een eerdere Haagse gedachtenkronkel uit 2015. De bestaande zorgwetten werden vervangen door nieuwe. Zonder ervaring en voorzien van een te beperkt budget werden de gemeentes verantwoordelijk voor een te groot deel van de zorg. Gevolg: chaos, onzekerheid en vergeten groepen. Meer ambtenaren en bureauklerken, minder mensen die aan bed werken.

Ik ben niet zo voor staken, maar dát hadden de gemeentes moeten doen. Eén vuist met al die kwetsbare mensen die van goede zorg afhankelijk zijn. Zoals het Rode Kruis pas beweerde de tenten in Ter Apel weg te gaan halen. Het dreigement werkte: Nationale Crisis! Nu is de ene crisis de andere niet; de gelijkenis zit ’m in capabel bestuur en betrouwbaarheid op lange termijn.

Nog steeds ben ik in de weer met de naweeën van 2015.

De gemeente maakt haar begroting sluitend met een forse bezuiniging op de Wmo. De apotheek heeft een regeling getroffen met een leverancier van zorgmateriaal omdat zij dat zelf bepaalde producten niet meer mag leveren van de verzekeraar. Maar we hebben al een leverancier; een andere. Dat mag dus niet: twee leveranciers, zo zegt dezelfde verzekeraar.

Hetzelfde doet zich nog een keer voor: Een specialist wil voor iets anders wel een medische verklaring voor de zorgverzekering schrijven. Totdat blijkt dat het betreffende ziekenhuis een contract met weer een andere leverancier heeft; inmiddels plakt de verzekeraar er ook nog een wachttijd aan, mocht ik in de verleiding komen toch te willen overstappen. Einde oefening.

En dan de vrije markt: Leveranciers hebben service hoog in het vaandel, maar alleen voor eigen vaste klanten. Ze weigeren botweg een proefpakketje te sturen waar ik echt behoefte aan heb. Ervoor willen betalen helpt niet. Dus weken later: terug bij af en opnieuw beginnen.

To Be or not to Be

Garantie voor ‘to be’ heb ik niet. Daarom herschrijf ik ons zorgdocument voor de zoveelste keer met adressen van andere ziekenhuizen en nieuwe artsen, leveranciers, regelingen en toegangscodes.  Voor onszelf en voor anderen als bij mij ‘not to be’ een keer toeslaat. Daarover een volgende keer, bij Leven & Welzijn.

Ik ben Koen
Ik ben Koen. In 1981 ben ik getrouwd met Wil. Drie jaar later werd haar vermoeden bevestigd: Multiple Sclerose (MS) . Wat dat voor ons met zich meebracht? In mijn blogs wil ik jullie daarover bijpraten aan de hand van actuele thema’s.