Verhaal uit de praktijk
Leestijd 1-3 minuten

‘Dementie is een taboe, mensen zijn bang om bespot te worden.’

Ali Ünal geeft voorlichting aan de Turkse gemeenschap over dementie en mantelzorg. Dat is niet eenvoudig. Het is moeilijk om mensen te bereiken. Ouderen met tekenen van beginnende dementie en hun familie schamen zich en gaan gesprekken uit de weg. Ali ziet de moskee als een belangrijk plek om dementie te signaleren en bespreekbaar te maken.

Na zijn pensionering werd Ali vrijwilliger in Tiel. Hij is scheidsrechter en voetbaltrainer en voetbalt zelf ook nog steeds. Daarnaast is hij al jaren actief binnen de Tielse Democratische Arbeiders Partij en binnen de Turkse moskee. Hij staat dus middenin de Turkse gemeenschap. Daardoor weet hij dat er op het onderwerp ‘dementie’ een taboe rust. Ook binnen zijn eigen familie.

Second opinion in Turkije

‘In 2020 overleed mijn neef in Tiel aan dementie. Hij was pas 57 jaar. We wilden hem helpen, maar hij vertrouwde de diagnose van de artsen in Nederland niet. Uiteindelijk is hij naar Turkije gereisd voor een second opinion, maar daar kreeg hij dezelfde boodschap: dementie. Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik mijn neef misschien beter kunnen begeleiden. Maar je staat vaak machteloos. Mensen in de Turkse gemeenschap wuiven je bezorgdheid weg als je het aankaart. Ze zeggen dat vergeetachtigheid nou eenmaal hoort bij ouder worden.’

Gesprek aangaan in de moskee

‘Ik heb veel geleerd van het gedrag van mijn neef waardoor ik tekenen van dementie eerder herken. Mijn neef werd heel vergeetachtig en ging met korte zinnen praten. Ik zie en hoor dit ook bij sommige bezoekers van de moskee. Onze imam (Geestelijk leider, hoofd van de moskee) ziet het ook. In het verleden probeerden we samen het gesprek aan te gaan met de persoon zelf en de familie. Maar de meeste mensen schamen zich en zijn bang dat ze bespot worden of dat er over ze wordt geroddeld. Het gevolg is dat ouderen met beginnende dementie niet meer naar de moskee komen.’

Preken en voorlichting geven

‘We willen in de moskee voorlichting gaan geven over dementie. Ik wil dit samen organiseren met de imam. Hij is een vooruitstrevende man en vindt het een goed idee. Hij wil dementie onderdeel maken van zijn preken en het onderwerp zo bespreekbaar maken. De moskee kan een plek zijn waar we met goede informatie en kennis het taboe over dementie kunnen doorbreken.’