Blog van Michiel

Bowlingbal

Tijdens onze vakantie aan het mooie Lauwersmeer zwommen we veel. In het meer zelf, maar vooral in het zwembadje bij het park waar we vertoefden. Daar kon je voor een uur zwemmen reserveren. Door Junior zijn lengte of doordat het bad niet verder de diepte inging dan ongeveer anderhalve meter, kon hij overal staan. Zo kon hij mooi het hele zwembad door en ik hoefde hem niet als een bezorgde ouder in de gaten te houden.

Ringen duiken

We hadden van die duikringen gekocht en de jongens van mijn vriendin een duikbril. 18+ stond er op de verpakking. Eerst begreep ik niet helemaal waarom dat erop stond, echter toen ik hem ook een keer op had en onder water ging en alle zwemmers haarscherp zag onder water, begreep ik het opeens een stuk beter.

Afijn, nadat ik de jongens geïnstrueerd had (lees bedreigd), niet roekeloos in het water te springen bij mensen en al helemaal niet onder water te gaan met bril bij mensen, gingen we ringen duiken.  Ringen op verschillende plekken in het bad en dan die gekleurde dingen op een volgorde opduiken. Goed voor de beweging en voor de jongens goed voor hun zwemtechniek.

Inventief!

Junior heeft niks met onder water. Zijn hoofd nat onder de douche is al meer dan genoeg. Toch vond hij de gekleurde ringen reuze interessant. Hoe dook hij ze van de bodem af dan? Door maat 44. Junior keek waar een ring het water in viel en viste ze vervolgens op met zijn grote teen. Fantastisch inventief!

Wij betrokken hem natuurlijk zoveel mogelijk bij ons duikspel en het duurde niet lang voordat hij de gekleurde ringen gooide en wij ze opdoken. Het uurtje ging steeds sneller voorbij. Voor onze werden de duikringen, olympische ringen.

Puberzonen

Op de laatste avond van de vakantie gingen we bowlen bij het nabij gelegen restaurant. We hadden de hele baan voor onszelf. Gezien onze puberzonen en bijbehorend lawaai, misschien maar goed ook. Eerst maar eens kijken welke gewicht bal het beste gooide per persoon. Ik had een paarse bal. Bowlingbal beste lezer! O, o, o! Mijn vriendin een groene, de pubers een oranje en rode en Junior een gele. Voor hem stond zo’n mooi glijbaantje waar je de bal van af kon laten rollen. Zo had iedereen kansen om kegels om te gooien.

De oudste puber had zijn eerste gooi gedaan en best goed. Er stonden nog maar drie kegels. We stonden met ons allen te kijken of het hem ging lukken deze ook om te krijgen. Zoeft er opeens van achter ons iets geels langs onze oren. Met een flinke knal land het op de bowlingbal en we zien een gele bowlingbal tergend langzaam over de baan rollen. We draaiden ons om en zagen Junior bij de ballen staan. Een gezicht van ‘Dit deden we in het zwembad toch ook met die gekleurde ringen?’.

Reprimande

Als goede ouder gaf ik hem een reprimande. Ondertussen rolde de bal nog steeds over de baan. Een ring is niet hetzelfde als een bowlingbal van een paar kilo! Met opgeheven vingertje stond ik daar en ik hoorde kegel geluiden achter mij. Alles om. Een spare!

Iedereen keek met open mond. Junior? Hij keek alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hij ging zitten en nam een slok van zijn sinas. Ook geel.

‘Niet mee gooien!’ riepen wij in koor.

Ik ben Michiel
Michiel schrijft over alles wat een ander vaak over het hoofd ziet. De kleine dingen. Zo ook zijn zorg als mantelpapa over zijn autistische zoontje.