In de loop van de tijd is er heel veel onderzocht en beschreven wat mantelzorg wel en ook wat het niet is. En bij zoveel onderzoeken geldt ook hier; de realiteit van de praktijk haalt onderzoek en beleidsnotities in.

Waar bij onderzoek nog uitgegaan wordt van een bepaalde situatie zoals bijvoorbeeld de aanwezigheid van beschikbare passende informele hulp is de realiteit schrijnend. Ook wordt er vaak nog aangegeven dat mantelzorg een vrije keuze is. Ik kan uit ervaring zeggen dat ik daar heel andere ervaringen mee heb.

Over toekomstbeeld en oplossingen met betrekking tot zorgvragen gaat dit stuk niet. Deze keer gaat het over de mooie kanten van mantelzorg.

Er is in mijn geval niet direct een dag of een moment aan te wijzen waarop ik mantelzorger werd. Ik kan wel terugkijken en zien hoe ik ben gegroeid in de afgelopen jaren. Hoe er iets is ontkiemd. En zoals het bij veel lessen en groei gaat, ging dit niet vrijwillig of zonder slag of stoot. De geleerde lessen zag ik pas achteraf. Inzicht kwam al gaandeweg.

Succes of geluk?

Eind 19 eeuw schreef Dale Carnegie al: Succes is krijgen wat je wilt. Geluk is willen wat je krijgt.

En precies dat verschil tussen succes en geluk is volgens mij de scheidslijn waarop onze maatschappij zich bevindt. Streven we succes na of geluk? Volgens mij zijn we zo gehyperfocused op het najagen van succes in opvoeding en opleiding dat we vergeten lijken te zijn dat het leven niet zo maakbaar is als we elkaar doen laten geloven. Soms lopen de dingen nu eenmaal anders. Zijn we dan losers en mislukkelingen? Over het algemeen niet. We hebben nu eenmaal te maken met de kaarten die we krijgen toebedeeld in ons leven en het daarmee moeten doen.

Dus óf we verzetten ons ertegen en proberen uit alle macht onze mogelijkheden en wereldbeeld naar de hand te zetten (onze kaarten in te wisselen voor andere kaarten en soms lukt dat met één kaart) óf we proberen er met de ons gegeven kaarten iets moois van te maken.

Aanvaarden

In mijn geval heb ik lang geprobeerd om uit alle macht andere kaarten te krijgen. Dat heeft me heel veel moeite en energie en pijn en verdriet gekost. Ik kreeg namelijk twee kinderen met een progressieve verstandelijke beperking die al mijn tijd opslokten. Ik kon niet meer de baan kiezen die ik wilde. Ik was altijd moe omdat ik dag en nacht aanstond. (Dat laatste is trouwens nog steeds zo). Ik probeerde uit alle macht een ander leven te creëren. Totdat ik aanvaarde wat mijn kaarten waren en het hiermee ook moest doen. Met deze kaarten wat moois maken. En dat lukte. Deels. Elke dag moet ik weer opnieuw kiezen en aanvaarden. Heen en weer getrokken tussen succes en geluk.

Terugkijkend zie ik dat ik milder ben geworden. Zachter en minder stellig. Ik maak me minder vaak druk over zaken waar ik me vroeger enorm opwond. Gewoon, omdat het op een ander niveau met mijn kaarten echt iets anders voorstelt.

Zaadje van geluk

Met vallen en opstaan wil ik steeds meer wat ik heb gekregen en wat ik krijg. En voel ik heel diep van binnen het zaadje van geluk dat zich heeft ontkiemd.

Mantelzorgen heeft dat proces voor mij mede in gang gezet. Ik wens dat gelukszaadje jou ook toe.

Liefs Olivia