Onze oudste, bijna 22 jaar, hoort ons praten over een kennis die gaat trouwen. Daarna ziet ze ons, papa en mama knuffelen en elkaar kussen.

En nu wil zij ook graag een vriendje. Om de hond samen uit te laten. Om mee te knuffelen en te slapen. En trouwen. En kinderen krijgen. Bij haar werkplek bij de bieb worden alle boeken over seksuele voorlichting tevoorschijn getoverd.

Maar ja, in haar omgeving zijn niet zoveel kandidaten. Op de dagbestedingslocatie zijn er natuurlijk jongens en meiden. Maar in haar optiek zijn dat niet mogelijke vriendjes.

Dus ik op zoek.

Datingsite

Lange leve internet. Er blijkt dus een heuse datingsite te zijn voor mensen die net als onze dochter een of andere beperking hebben en ook graag een relatie zouden willen. Ik had dit niet eerder gerealiseerd. Er zijn dus zo ontzettend veel mensen die niet vanzelf een potentiele partner tegenkomen in het dagelijkse leven. Deze mensen hebben net zoals onze dochter ook huidhonger en gevoelens van liefde die ze met een speciaal iemand willen delen.

Veel reacties

Ik heb dus een datingprofiel aangemaakt en ik kreeg overdonderend veel reacties. Onze dochter hou ik er in eerste instantie van weg. Zij begrijpt het niet. Zij kan die berichten ook niet beantwoorden. Zoveel lieve en leuke mensen die reageerden. Allemaal op zoek naar die speciale persoon in hun leven.

Speciaal iemand

En toen realiseerde ik me dat dochterlief bij eventuele contacten altijd hulp nodig zal hebben. Zij kan niet alleen afspreken. Of een gesprek aanknopen. En op dit moment heeft ze zoveel issues dat ik een ander met een beperking hier niet eens mee wil en kan opzadelen. Ik vind zorgen voor haar al vaak een stevige uitdaging. Laat staan een potentiële kandidaat… Kan en mag ik dit wel doorzetten? Of moeten we zelf maar meer knuffelen?

Ik gun haar zo een speciaal iemand in haar leven. Ze verlangt ernaar. Maar in deze wereld is het gewoon niet voor haar te realiseren. En dat is pijnlijk.

Liefs Olivia