Onze dochter zegt: ‘Eigenlijk best wel leuk mam, om in het ziekenhuis te liggen. Je hoeft niet naar school en je krijgt cadeautjes, je kunt de hele dag tv kijken of op de iPad.’ Ik schrik en denk aan de keren dat ze in het ziekenhuis lag, gelukkig zijn ze op één hand te tellen. Maar dat ik het nou echt een feestje vond? Niet echt.

Slechte nachten, piepende sondepompen; als ouder moet je maar zien hoe je aan je eten komt, al het regelen eromheen en de hele familie is van slag. En dan nog de zorgen die je hebt, ze ligt er immers niet voor niets. En als klap op de vuurpijl denk ik bij het voor de vierde keer uitleggen van het medicatieschema ‘ik doe het zelf wel.’ Waarbij de verpleging er dan nog wel eens vanuit wil gaan dat we álle zorg zelf doen.

Kortom, ik vind het geen feestje. Maar wat ze eigenlijk wil zeggen op zo’n moment is ‘Mam ik heb geen zin om naar school te gaan, Ik luier liever.’