Vakantie. Je kent het wel. Tassen pakken. Voor Tygo een extra tas met al zijn benodigdheden. Auto volstampen. Te vroeg uit bed, rijden, erachter komen dat je iets vergeten bent. Gelukkig ben je nog maar net een straat verder. Terugrijden. Huis in. Vergeten voorwerp pakken. Deur uit. Gaan.

3 paar schoenen

Aankomen op locatie en er dan geleidelijk achter komen dat je veel te veel hebt meegesleurd. Boodschappen waarvan je dacht dat ze essentieel waren, maar ook hier in de supermarkt te krijgen zijn. Vier korte broeken waarvan je er maar één of twee draagt. Drie paar schoenen, want je weet maar nooit. En ga zo maar door.

Op vakantie doe je natuurlijk wel leuke dingen. Met mijn zoon is dat veel wandelen, natuurgebieden en leuke stadjes bezoeken waar we de lokale heerlijkheden proberen, een hobby van ons beiden.

Klik, klik

Hoe gaat dat? Nou, auto in, junior zitten, klik gordel vastmaken, deur dicht, achter het stuur, klik eigen gordel vastmaken, gaan. Zo rijden we door heel vakantieland. In, zit, klik, dicht, zit, klik, gaan. Dorpje bezoeken. In, zit, klik, dicht, zit, klik, gaan. Kasteel op een berg bekijken. In, zit, klik, dicht, zit, klik, gaan. Naar een meertje rijden. In, zit, klik, dicht, zit, klik, gaan.

Halverwege de vakantie leek het ons leuk om naar een wat grotere stad te rijden. In, zit, klik, dicht, zit… wacht eens even? Ik deed de klik van zijn gordel niet en toch hoorde ik hem?

Ik staarde Tygo aan en hij staarde terug. De gordel nog in de hand. Meneer had zelf de gordel gedaan. Hij deed zelf de klik! Mijn mond viel eerst een beetje open om vervolgens te smelten tot een grote glimlach.

‘Je hebt zelf geklikt!’ zei ik trots.

‘Hmmpff,’ gromde hij tevreden terug.

Ik knikte tevreden. ‘Het wordt wel wat.’

Ik startte de auto en keek nog een keer via de binnenspiegel naar hem.

Het wordt zeker wel wat.