In mijn vorige column vertelde ik dat ik het nog een keer over respijtzorg wil hebben. Dat houden jullie tegoed.

Omdat er al zoveel over corona wordt geschreven, dacht ik daar niets meer aan toe te kunnen voegen. Dat liep anders. De eerste golf kon ik op een of andere manier wel aan. De motivatie van velen om voorzichtig te zijn, was groot; daar voelde ik me veilig bij.

Tijdens de herdenkingen aan de Tweede Wereldoorlog bedacht ik me dat de Lock down van toen erger geweest moet zijn. Helemaal geen invloed op besluiten, geen veiligheid, geen perspectief op een goede afloop. Het werd vijf jaar afzien…  En nu, in 2020 zijn ‘we’ het na een paar weken zat.

Er kwam goed nieuws: ik kon met mijn vrouw weer naar een terrasje, op afstand en met registratie.

Maar, vlak voor het zomerreces ging de rem er af. En daar voel ik me niet zo goed onder. Gooi de rem er te snel af en je wordt stuurloos. Vervolgens wil iedereen een andere kant op en is de chaos compleet.

Jij en ik, we zitten als mantelzorgers in de verkeerde hoek. Onze ouders, kinderen of partners zijn afhankelijk van ons. Wij en zij: we zijn kwetsbaarder dan gemiddeld. Als je nog niet tot de risicoleeftijd behoort dan heb je wel een onderliggend probleem.

Maar, we gaan evalueren. Niet om achteruit te schoppen, maar om te leren.

(Nb: al schrijvend aan deze column komt er enquête binnen; jawel, van onze club: MantelzorgNL. Onderwerp: ‘geleerde lessen’. Invullen!)

Een tekort aan mondkapjes zal er niet meer komen. En wie in een zorginstelling woont, zal niet meer van eenzaamheid dood gaan. Hij of zij heeft zelf ook wat in te brengen, en anders staan wij, de mantelzorgers wel op. We laten niet meer door anderen aan de noodrem trekken. Punt.

Helaas is er nog wel een ander puntje. Er is een chronisch tekort aan zorghandschoenen. Apothekers willen of kunnen niet meer leveren aan personen zoals u en ik; bestellen kan ook niet. Het lijkt er op dat er voorraden worden opgeslagen; Daarna doet de Wet Vraag & Aanbod haar werk.

Inmiddels heb ik dit probleem in den Haag op de agenda kunnen krijgen. De thuiszorg en mantelzorger trekken nog even aan het kortste eind. Ondertussen mobiliseren we familie en bekenden: “Hamsteren”.  Een AH Erlebnis.