Twee maanden geleden: Het beeldscherm van het dashboard stopt ermee. M’n auto blijft wel een beetje functioneel maar ik zié niet wat ik doe. Denk ik de ruitensproeier aan te zetten, gaat het mistachterlicht aan. Hardop tel ik het aantal keren dat ik op een knopje moet drukken om m’n stoel rechtop te zetten, activeer ik de cruise control. En met het knopje van de airco gaan de ramen open. Ik heb geen idee van m’n snelheid en hoever ik met de benzine kom. En de storingslampjes: ook uitgevallen. Maar hopen dat het geen virus is.

Het anders zo innige contact met mijn auto heb ik verloren.

De website van de dealer straalt me tegemoet: ‘we zijn er voor u en helpen graag’. Dus vul ik zonder gemoedsbezwaar het contactformulier in. Ik krijg wel een bevestiging maar verder geen reactie.

Dan maar een mailtje, gevolgd door een telefoontje. Na drie doorkiesnummers beland ik op de goede afdeling. Een digitale stem zegt: ‘helaas zijn al onze medewerkers in gesprek’; en dan: ‘even geduld, het is drukker dan normaal’. Eerst was het corona, toen de vakantie, en nu het personeelstekort.

Na tien minuten krijg ik iemand aan de lijn die zegt: ‘sorry we zijn aan het verhuizen. Alles staat ingepakt. Over een week of drie hoort u van ons’, ik bied aan te helpen: ‘zal ik een foto van het onderdeel maken en het typenummer doorgeven?’ Hij geeft zijn directe mailadres en zo gebeurt.

Een dag later meldt zich een monteur. De aardige man zegt ‘Kapot’. Dat wist ik al. Hij: ‘ik zal een foto maken’. Ik: ‘die heb ik al opgestuurd’. Daar weet hij niks van. Hij blijkt alleen aan ‘echte spoedgevallen’ te werken. Daar hoort een beeldloos scherm niet bij, zo vindt hij. Achteraan aansluiten.

Ik neem een adempauze. Zoveel rijd ik niet, even wat anders aan m’n hoofd. Een paar weken later bel ik maar eens, het duurt nog langer dan de vorige keer. Een aardige dame zegt: ‘méént u dat?? hier ga ik een klacht van maken hoor!’ Een dag later hoor ik dat het nóg weken kan duren voordat de bestelling binnen is. ‘Taiwan, u weet wel, de chips zijn op’ hoor ik de dame nog zeggen.

Het probleempje is na twee maanden verholpen. Omdat ik zelf gevraagd heb een iets ander type met een goed scherm uit het magazijn te halen dat allang weer in gebruik is.

Je zult vast al wel een mening hebben over dit verhaal: een stomme garage, ga naar een ander. En ik heb vast veelteveel geduld. Of je denkt: het gaat niet goed met Nederland, maar zó erg.

Ik zal het maar opbiechten. Het verhaaltje klopt wel.  Maar het is niet mijn auto die problemen heeft. Het is de elektrische rolstoel van mijn vrouw. Waar ze volledig afhankelijk van is. Ook het zorglandschap droogt op.