Blog van Linda

Struikelend naar binnen

Mams afdeling heeft groen licht gegeven voor bezoek. De corona-uitbraak is uitgewoed, alle bewoners hebben het overleefd en mam is gelukkig niet eens ziek geweest. Zouden de zorgvuldig uitgezochte voedingssupplementen hebben geholpen? Na de gebruikelijke check-up bij de hoofdingang mag ik me – uitgedost met een wit plastic schort en struikelend over de lengte ervan – richting lift begeven.

Is dat nu een stelletje?

Wanneer mam onder begeleiding van een verzorgende richting haar kamer schuifelt, waar ik voor de deur sta te wachten, licht haar gezicht op zodra ze me ziet: ‘Hé schat, wat leuk! Is dit jouw huis?’ ‘Ja mam,’ zeg ik en nodig haar met een genereus gebaar uit in haar eigen appartement.

‘Kom je gezellig thee bij me drinken?’ ‘Dit is mijn huis,’ merkt ze bij binnenkomst wakker op en nestelt zich tevreden op de rode bank.

Ze heeft wel trek in thee met haar favoriete platte chocola. ‘Hoe vind je dit kussen mam?’ Op het knuffelkussen dat ik voor haar heb gemaakt staan Ron en Marja met hun twee zoons Jonathan en Lucas. Met korte mouwen, rugzakken, wandelschoenen en een voldane grijns staan ze tegen een achtergrond van zonnig blauw en rots en sneeuw.

Ron heeft een omgedraaid baseball petje op, waardoor mam hem niet herkent. Ik help haar herinneren dat het haar zoon, schoondochter en kleinkinderen zijn en ze vraagt verheugd: ‘Is dat een stelletje geworden?’ ‘Ja, leuk hè? Ze zijn zelfs getrouwd en hebben twee kinderen.’ Ik pak een trouwfoto van de vensterbank. ‘Kijk, hun trouwfoto. Zal ik hem voor je in het zicht zetten? Dan kan je er elke dag van genieten.’

‘Wat leuk!’ roept ze stralend uit. ‘Dit is zo’n verrassing voor me! Kom ik thuis, en dan krijg ik toevallig allemaal leuke en lekkere dingen te zien en te eten. Dit is zo’n leuke ochtend!’ Het is drie uur ’s middags.

Ze gaat door: ‘Twee zusjes gezien, toneelstukje gezien (mam denkt dat iedereen toneel speelt in mondkapjes- en schortkostuum), liedjes gezongen.

Heb je hun muziek ook gehoord?’ Ze wijst naar het kussen. ‘Muziek?’ vraag ik. ‘Ja, die muziek die zij samen hebben gemaakt.’ Mam denkt dat Ron en zijn gezinnetje een bandje vormen. Wat niet zo vreemd is bedacht, want Lucas heeft zangles en Jonathan speelt sax. Wie weet heeft ze een vooruitziende blik.

Na drie kwartier krijg ik het benauwd door de combi COPD en mondkapje en moet afscheid nemen. Mam blaast een dankbare flying kiss.

Gelukkig zijn het groene vinkjes

Onderweg terug naar de lift vallen me de vinkjes op de deuren op. Eronder staat: corona-vrij. Ik zie alleen groene. Ongetwijfeld hebben ze goede redenen, die vinkjes, maar ik krijg er toch nare associaties bij. Alsof de kamers gebrandmerkt zijn. Wees blij dat het groene zijn, houd ik mezelf voor.

Ik ben Linda
Ik ben Linda Abrol (56), Alkmaarse van geboorte, Helende Reis Practitioner, coach, energetisch healer en eigenaar van Praktijk de Levensvisie. Mijn moeder heeft Alzheimer en woont op de gesloten afdeling van een zorgcentrum in Alkmaar. Mijn broers, zus, schoonzussen en ik delen de zorg voor mam. Mijn vader leed ook aan dementie en is december 2019 overleden.