Vooruitgang zit hem soms in kleine dingen. De rits aan de zijkant van een schoen die zelfstandig dichtgedaan wordt. Of het schoonvegen van de eettafel met een vaatdoek.

Tygo is puber en wil dat graag laten merken op zijn manier. Zo heeft hij zijn pubernukken. Denk aan een trap op stampen of gewoon lekker ja doen terwijl papa nee zegt. Elke ouder met kroost in deze dramatische hormonen leeftijd herkent het wel. Puberjaren, ouders grijze haren.

Niet alleen opstandigheid, maar ook de drang naar zelfstandigheid komt op tijdens deze hormonale jaren. Bij junior is dat niet anders. Hij etaleert graag zijn kennis en kunde en is daar trots op… zijn bijbehorende papa natuurlijk dan ook. Wanneer hij zijn jas zelf aan of uit doet en dan, weliswaar ondersteboven, aan een kapstok frummelt.

Op een vroege ochtend waren we ons gereed aan het maken voor de dag. Tygo voor school en ik voor werk. Het ritueel is dat ik hem ondersteun bij aankleden, maar hem zoveel mogelijk zelf probeer te laten doen. Wanneer het dan lukt laat ik hem dat voelen alsof hij een voetbalwedstrijd heeft gewonnen. De trots die hij dan uitstraalt is dan onbetaalbaar.

Het tandenpoetsen doen we ook samen. Hij pakt de tandenborstel, ik doe er wat pasta op, poets zijn tanden en het laatste stukje mag hij zelf doen. Inclusief borstel afspoelen en terug in het bekertje.

Deze ochtend zag ik dat er nog geen handdoek in de badkamer lag. Ik naar de waskamer om een handdoek te zoeken wat even wat tijd in beslag nam. Dit luie hoofd kon niet de juiste vinden.

Hoor ik op de achtergrond de kraan open gaan.

‘Tygo… je bent toch niet aan het muiten?’ riep ik argwanend.

Gegrom was het antwoord terug.

Ik liep vlug terug de badkamer in en zag daar een spoor van tandpasta van de vloer, naar de badkamer, het plankje met badspul richting zijn mond gaan. Vol trots keek hij mij met zijn wit uitgeslagen mond en druipende tandborstel aan.

‘Ik heb het zelf al gedaan pap!’ leek hij te zeggen.

Een kreun ontsnapte over mijn lippen. Ik zag alleen maar een kwartier extra werk om hem en de badkamer weer schoon te krijgen.

Wat moet je dan? Boos zijn omdat hij niet op mij gewacht had en er een smeerboel van gemaakt heeft? Of trots zijn dat hij onverwachts zelf een poging gedaan had om zelfstandig zijn tanden te poetsen?

Ik herstelde van mijn eigen kreun. En besloot de smeerboel te negeren.

‘Goed gedaan jongen!… Maar de volgende keer poets je ook maar even de badkamer schoon.’

Ik knipoogde en hij glimlachte zijn net gepoetste tanden bloot.