Blog van Astrid

Zomervakantie

Het is juli en de zomervakantie is aangebroken in ons deel van het land. Voor velen een tijd van ontspannen en bijkomen. Zo ook voor mijn lief en mij.

Ontspanning

Dat betekent, opstaan zonder wekker. Langzaam opstarten, buiten ontbijten en plannen maken voor de rest van de dag. Of juist beslissen dat we lekker helemaal niets gaan doen. Het kan allemaal.

Geen verplichtingen en geen afspraken. Misschien even lopend wat boodschapjes halen of uitgebreid lunchen op een gezellig terrasje.

De ideale middag bestaat voor mij uit lezen in de schaduw, onder het genot van een zomers hapje en drankje. Hij kijkt liever binnen naar een interessante documentaire op Netflix. Vlak bij elkaar, maar toch ieder voor zich.

Vanwege het dieet van mijn lief maken we het avondeten zelf, ook als we vakantie vieren. Onze vakantiebestemming is per slot van rekening van alle gemakken voorzien, waaronder een keuken die aan al onze eisen voldoet.

Ook is er een heerlijke inloopdouche en een ligbad. Wat wil een mens nog meer. Er is geen trap en het terras heeft een betoverend uitzicht, vooral ‘s avonds als de zon ondergaat en we overal lichtjes zien twinkelen. Af en toe draaien we een vakantiewasje, want er is ook een wasmachine. Ideaal!

Herinneringen maken

We beseffen hoe goed we het hebben. En het feit dat de kinderen en kleinkinderen vakantie vieren op nog geen 20 minuten rijden, maakt het allemaal nog veel mooier.

We luieren de dagen door en omdat het per slot van rekening vakantie is voelen we ons daar ook helemaal niet schuldig over.

Af en toe, op een goeie dag, bezoeken we een marktje of ‘iets toeristisch’. Of we gaan wat leuks doen met de kleinkinderen. Herinneringen maken.

Socials

Ik zit af en toe op mijn socials en zie plaatjes voorbijkomen van andere vakantievierders. In het vliegtuig. Bepakt en bezakt in de auto. Aan de rand van het zwembad of op een afgeladen strand.

Ik ‘like’ veel, maar besef steeds meer dat dit niet het soort vakantie is waar wij gelukkig van zouden worden. Heeft dat te maken met de vele beperkingen van mijn lief? Nee, dat denk ik niet. Waar een wil is is een weg. Maar wij zijn gewoon het gelukkigst op deze plek. Hier hopen wij nog heel veel vakanties door te mogen brengen.

Thuis

Nu vragen jullie je misschien af waar dat geweldige plekje is. In welk vakantieland. Waar is dat huisje dat van alle gemakken is voorzien, met dat betoverende uitzicht? Nou, wij vieren onze vakantie ‘gewoon’ thuis. Op de plek die voor ons alles heeft wat we nodig hebben. Geen stress. Geen gedoe. Alles bij de hand. Want wij hoeven niet op vakantie te gaan om vakantie te vieren. We zijn altijd al huismussen geweest en dat is nu, gezien de veranderde omstandigheden, een zegen.

Wij gaan nog even volop genieten. En ik wens jullie allemaal een hele fijne vakantie toe. Geniet er van, op welke plek, met wie en in welke omstandigheden jullie dan ook zijn.

Ik ben Astrid
Ik ben Astrid Aveling-de Jong, 53 jaar. Al 33 jaar getrouwd met Martin, die sinds een paar jaar, door ziekte, niet meer kan werken. Ik doe mijn best om hem zo goed mogelijk te ondersteunen, met liefde én een flinke dosis humor. Ik ben geboren en getogen Rotterdammer. Moeder van een zoon en een dochter, oma van een kleinzoon en kleindochter. En sinds kort dus ook mantelzorger voor mijn moeder van 84. Alles is nog nieuw en ik doe dus ook maar wat.