Een drieluik over werk & mantelzorg, deel 1

Kort geleden sprak ze me aan. Een positieve twintiger van de overkant. Ik zette een kliko aan de weg, zij kwam uit een brainstorm in de kerk over een actueel onderwerp. ‘Was het geen onderwerp voor u?’, vroeg ze. De uitnodiging had ik aan me voorbij laten gaan. Het kostte me even moeite om ‘het waarom’ onder woorden te brengen. Aan het onderwerp lag het niet. Het werd een mooi gesprek over keuzes maken, tijd en energie. Mantelzorgdingetjes.

Voer voor psychologen

Neem een brede belangstelling voor van alles en heel veel ideeën. Mix dat met dagelijkse beslommeringen en wat noodzakelijkheden. Roerbak het geheel en blus het af met een dosis perfectionisme en iets teveel verantwoordelijkheidsgevoel. Garneer het geheel met een portie onzekerheid, een handje bescheidenheid en een snufje genen. Gegarandeerd dat het resultaat niet te pruimen is. Voer voor psychologen. Het geheim van de kok: niet alles tegelijk in de pan en beter doseren. Blijven oefenen en zo nu en dan op herhaling. Een echte kok zal ik nooit worden. Neem je eigen ingrediënten, proef en verbeter.

Niet lullen

Het was de belabberde staat van het milieu en het rapport van De Club van Rome uit 1972 waardoor ik bij het bedrijf zou komen waar ik eind 2020 na 44 jaar gestopt ben. Een bedrijf dat het mogelijk maakte om plagen op voedingsgewassen te bestrijden met natuurlijke vijanden. Met het Rotterdamse: ‘niet lullen maar poetsen’. Het meeste van wat we bedachten, was uniek. En het deed er toe. Uitdagend, spannend, soms stress. Als het soms te druk was, dacht ik: ‘Nu investeren, later genieten…’ De eerste 20 jaar groeide ik als onderzoeker mee in het centrum van het bedrijf dat internationaal marktleider is geworden.

Barometer

Het was de dag na Koninginnedag – heel lang geleden – dat de huisarts me met vreemde symptomen direct naar een specialist stuurde. Zijn eerste vraag: ‘Wat heb je gisteren gedaan?’ Ik: ‘tsja, eh…gewerkt, erg druk.‘ Zijn diagnose: ‘iedereen heeft een ingebouwde barometer die soms uitschiet- altijd op een gevoelige plek ergens in je lijf; niet negeren!’. Hij zou nog vaak gelijk krijgen. Andere klachten die uit de lucht leken te vallen bleken vaak het gevolg van genegeerde signalen.

Werk en privé

Ik wist het zeker: Werk en privé moet je scheiden. Je wordt niet betaald om met privézaken bezig te zijn. Collega’s met wat meer levenservaring hadden daar zo hun mening over. Ik heb de schijn voor mezelf lang opgehouden. Uiteindelijk bleek het een onmogelijke spagaat.

Wolkjes

Een jaar of drie nadat we getrouwd waren, wisten we het zeker: MS. Een wolkje aan de nog heldere hemel van werk en privé. Van werk en mantelzorg, het woord dat toen nog niet bestond.