Soms denken familieleden verschillend over een opname. De een zou de opname het liefst zo snel mogelijk regelen, terwijl de ander het nog even wil aanzien. Ga met elkaar om tafel en laat iedereen vertellen hoe hij tegen de situatie aankijkt. Zo krijg je begrip voor elkaars mening en kun je op zoek gaan naar een gezamenlijke aanpak en taken verdelen. Als je er samen niet uit komt kan een professionele buitenstaander het gesprek leiden. Bijvoorbeeld een casemanager dementie, cliëntondersteuner of mantelzorgconsulent.

Gedoe met je broer of zus over de opname van je ouder in een zorginstelling, kom je er samen niet uit? En wil je hier eens met iemand sparren over Sparren? Bel gerust de Mantelzorglijn, we denken graag met je mee.

Je kunt de aanvraag voor een Wlz-indicatie zelf indienen bij het CIZ, of je kunt hulp inschakelen. Bijvoorbeeld van de huisarts, de casemanager dementie, de wijkverpleegkundige of van een cliëntondersteuner of mantelzorgmakelaar.

Om een passend verpleeghuis te selecteren kun je het volgende stappenplan doorlopen:

1. Informeer bij de huisarts en de thuiszorg van je naaste naar mogelijkheden en pols vrienden en bekenden. Hebben zij ervaring met een verpleeghuis in de regio waar je zoekt?
2. Bekijk websites van de verpleeghuizen. Op zorgkaartnederland.nl staan alle verpleeghuizen en delen patiënten en familie hun ervaringen.
3. Bezoek enkele verpleeghuizen.

Lees ook het hoofdstuk Een verpleeghuis kiezen in de special Opname in het verpleeghuis.

Ja, dat kan. Er zijn verpleeghuizen met (een beperkts aantal) appartementen voor echtparen/geregistreerd partners.

Denk er goed over na als je overweegt mee te verhuizen en bespreek het met mensen om je heen. Stel jezelf vragen als:

• Is het verpleeghuis een omgeving waarin ik als voldoende ruimte houdt voor mijn eigen leven? Het kan erg intensief zijn om als (relatief) gezond persoon in een omgeving te wonen met mensen met ernstige gezondheidsproblemen.
• Als mijn naaste overlijdt, is de zorginstelling dan nog steeds een geschikte woonplek voor mij? Zo niet, waar ga ik dan wonen?

Als achterblijvende partner heb je na het overlijden van je partner met de Wlz-indicatie (of het vertrek naar een andere afdeling binnen de instelling) het recht om in de instelling te blijven wonen. Wel zal je vaak moeten verhuizen naar een eenpersoonskamer of -appartement.

Meer weten over de mogelijkheden om als partner mee te verhuizen? Neem contact op met het verpleeghuis.

Een verhuizing naar een verpleeghuis brengt veel regelwerk en administratie met zich mee. Denk aan:

• Opzeggen van de huur, of als van toepassing medehuurderschap.
• De eigen bijdrage die iedereen betaalt die Wlz-zorg krijgt.
• De gevolgen van een koopwoning op de eigen bijdrage.
• De gevolgen van een opname op de AOW.

In de Checklist Regelzaken bij opname in een verpleeghuis lees je hier mee over.

Schrijf tips over de verzorging van je naaste op en geef ze door aan het verpleeghuis. Bijvoorbeeld over eetgewoonten, de verzorging of hobby’s. Je kunt hiervoor deze checklist gebruiken. Zo vergeet je niets en kun je de zorg makkelijker overdragen.

Soms vraagt het verpleeghuis een levensboek over je naaste te maken. Aan de hand hiervan kunnen de medewerkers je naaste beter leren kennen. Op internet vind je inspiratie en tips voor een levensboek.

Vlak voor of aan het begin van de opname vindt een kennismakingsgesprek plaats. Zorg dat je hier als mantelzorger bij bent. Dan kun je ook mondeling uitleggen welke zorg voor jouw naaste belangrijk is en waar hij wel en niet van houdt. Deze informatie is heel waardevol voor de medewerkers in de zorginstelling.

Iedereen die zorg ontvangt vanuit de Wet Langdurige zorg en achttien jaar of ouder is, betaalt hieraan mee. Het Centraal Administratie Kantoor – CAK -int deze eigen bijdrage. De hoogte is gebaseerd op inkomen en vermogen van twee (belasting)jaren geleden. Ook het inkomen en vermogen van een eventuele partner tellen mee.

Met de rekenhulp op de website van het CAK kun je de hoogte (bij benadering) zelf berekenen.

Jazeker, veel mantelzorgers hebben deze gevoelens in de periode rond de verhuizing van hun naaste. De verhuizing is vaak ook voor mantelzorgers ingrijpend, zeker als het je partner betreft. Er komen allerlei gevoelens naar boven. Verdriet, twijfel, schuldgevoel, schaamte. ‘Had ik het zorgen thuis niet nog wat langer kunnen volhouden?’ ‘Bieden ze in het verpleeghuis wel de juiste zorg?’ Tegelijkertijd voelen mensen vaak opluchting: eindelijk is die periode van intensieve en zware zorg voorbij.

Na de verhuizing voel je misschien pas hoe moe je bent van het langdurige zorgen, het regelen van de verhuizing en alle emoties die dat met zich meebrengt. Daarnaast kun je ook een gevoel van leegte ervaren. De zorg voor je naaste geeft je dag of week structuur en zin aan je leven. Er komen regelmatig mensen over de vloer zoals de wijkverpleging, huisarts en casemanager. Dat alles valt weg. Het kost dan tijd om weer invulling te geven aan je eigen leven zonder intensieve mantelzorg.

Al deze gedachten en emoties zijn normaal. Schaam je er niet voor en praat erover met mensen in je omgeving. Blijft het moeilijk voor je, praat dan eens met je huisarts of de praktijkondersteuner. Of vraag een verwijzing naar een psycholoog of een  rouwtherapeut.